Inhoud
Een liesbreuk (medisch: hernia inguinalis) is een uitstulping van het buikvlies in de liesstreek, waardoor organen die normaal in de buikholte zitten uit gaan puilen.
Er zijn verschillende soorten liesbreuken te onderscheiden, onder andere afhankelijk van de plaats waar de inhoud van de buikholte uit gaat puilen:
- Aangeboren liesbreuk: die ontstaat doordat de processus vaginalis peritonaei niet is gesloten.
- Directe liesbreuk: via de achterwand van het lieskanaal.
- Indirecte liesbreuk: door de anulus inguinalis in het lieskanaal richting scrotum.
- Hernia femoralis: de poort waar de grote bloedvaten naar het been doorheen gaan.
De patiënt is meestal een man en vaak merkt hij een bobbel op in de lies die opkomt bij persen en (in het begin) teruggaat bij stoppen met persen of gaan liggen. Later kan de patiënt de bobbel meestal zelf terugduwen.
Bij vrouwen komen liesbreuken veel minder vaak voor en als ze voorkomen is meestal sprake van het femorale type.
Oorzaken
Een liesbreuk kan verschillende oorzaken hebben. Meestal is sprake van een verzwakking van de buikwand. Dit kan aangeboren zijn, maar kan ook het resultaat zijn van zwaar tillen, overgewicht, problemen met de stoelgang of veel hoesten. Ook het langdurig spelen van blaasinstrumenten vergroot de kans op het krijgen van een liesbreuk. Ook een wijd lieskanaal predisponeert voor een breuk.
Symptomen
Een liesbreuk gaat vaak gepaard met een zeurderig gevoel in de liesstreek. Maar het kan ook voorkomen dat de patiënt geen klachten heeft. Een arts kan het bestaan van een liesbreuk vaak eenvoudig vaststellen
Bij beklemd raken van de inhoud van de breukzak bij de breukpoort, het smalste gedeelte, treedt door afknelling van de bloedvaten hevige pijn op. Wanneer dit gebeurt is sprake van een medisch spoedgeval dat zo snel mogelijk moet worden geopereerd. Er kan dan necrose en gangreen van de darmwand optreden.
Een liesbreuk herstelt niet vanzelf en in de loop van de tijd kan het verergeren, daarom is een operatie nodig. Traditioneel wordt een liesbreuk verholpen door het buikvlies te herstellen met weefsel van de buikwand zelf of door een stukje kunststof in te plaatsen. Sinds relatief kort worden liesbreuken ook met kijkoperaties (laparoscopische procedure) behandeld: de resultaten daarvan op langere termijn zijn echter nog niet bekend. De voorkeursbehandeling is momenteel nog het gebruik van een kunststoffen matje volgens de Lichtenstein-methode.
Behandeling
Een liesbreuk zal vrijwel altijd vergroten, zodat een operatie noodzakelijk wordt.
Indien er bij de patiënt een contra-indicatie voor een operatieve behandeling bestaat, wordt een conservatieve behandeling toegepast met een liesbreukband. De breukband bestaat uit een circulaire band met een pelotte op de breukpoort en een liesband om de breuk goed te ondersteunen.
