Het focale vulvitis syndroom, ook wel vulvaire vestibulitis syndroom genoemd, is een ziektebeeld bij vrouwen waarbij sprake is van langdurige pijn bij de ingang van de vagina. De diagnose wordt gesteld wanneer de klachten langer dan zes maanden aanhouden en wanneer geen sprake is van een seksueel overdraagbare aandoening (SOA) of een anatomische afwijking.
De meest voorkomende klachten zijn:
Er is nog geen duidelijke oorzaak van het focale vulvitis syndroom naar voren gekomen.
Tijdens het onderzoek door een arts worden een aantal aspecten onderzocht. Vragen die daarbij geteld worden betreffen de duur van de klachten, precieze locatie van de pijn, momenten waarop de klachten het ergst zijn, de aanwezigheid van een SOA (momenteel of in het verleden), een eventuele negatieve seksuele ervaring en het voorkomen van de klachten bij familieleden.
Een lichamelijk onderzoek kan bestaan uit een aantal onderdelen:
De behandeling kan uitgevoerd worden door verschillende hulpverleners.
Een gynaecoloog kan de geïrriteerde huid behandelen. Daarbij wordt soms geadviseerd geen tampons te gebruiken, katoenen ondergoed te dragen, geen penetratie van de vagina, geen strakke broeken te dragen en het liefst thuis een rok of jurk te dragen zonder ondergoed. Tevens kan de gynaecoloog een zalf voorschrijven.
Een bekkenbodemfysiotherapeut kan een vrouw leren om het bekkenbodemgebied te ontspannen. Door de aangespannen spieren kan het voorkomen dat iemand vaker moet plassen dan normaal, geobstipeerd raakt en pijn heeft bij het vrijen. De behandeling van de fysiotherapeut bestaat uit het geven van adviezen en oefeningen voor thuis.
Een seksuoloog kan helpen bij de psychische klachten die het syndroom met zich mee kunnen brengen. Een seksuoloog kan bijvoorbeeld helpen om ervoor te zorgen dat aanraking van het vaginale gebied weer als prettig ervaren wordt.