Anale jeuk (pruritus ani) is zelden een ernstige aandoening, maar kan gênant zijn en moeilijk te bestrijden. De jeuk kan beperkt zijn tot het gebied rond de anus of deel uitmaken van jeuk over het hele lichaam. Bij oudere mensen kan de jeuk erger zijn, omdat hun huid droger, minder elastisch en eerder geïrriteerd is.
Anale jeuk kan verschillende oorzaken hebben. De meest voorkomende oorzaken zijn:
De diagnose wordt meestal gesteld op basis van de klachten en een lichamelijk onderzoek door een (huis)arts. De arts bekijkt het gebied rondom de anus om te zien of er sprake is van aambeien of beschadiging of irritatie van de huid rondom de anus. Zo nodig kan de huisarts met een vinger de binnenkant van de anus en endeldarm onderzoeken. Dit wordt een rectaal toucher genoemd.
Wanneer de oorzaak van de anale jeuk niet direct bekend is, kan de huisarts u eventueel doorverwijzen voor een kijkonderzoek van de anus en endeldarm, een sigmoïdoscopie. Eventuele afwijkingen van de anus en/of de endeldarm kunnen met dit onderzoek worden opgespoord. In sommige gevallen zal de huisarts u doorverwijzen naar een dermatoloog (huidspecialist) voor verder onderzoek.
Soms kan de huisarts bloedonderzoek of ontlastingsonderzoek doen om allergieën, bacteriën of parasieten in de darm aan te tonen.
Er zijn verschillende maatregelen die u kunt nemen om de jeuk te verlichten. Het is belangrijk dat de streek rond de anus schoon wordt gehouden door deze goed te wassen en af te drogen na de stoelgang. Vermijd zeep die de huid irriteert en probeer niet te krabben, omdat dat de aandoening verergert. Een warm bad of douche voordat u naar bed gaat, kan het jeuken ?s nachts verlichten. Los zittend ondergoed van natuurlijke materialen veroorzaakt minder snel irritatie dan dat van kunstvezels. Een zalf of vette crème met corticosteroïden kan verlichting geven. Raadpleeg bij langdurige jeuk uw huisarts.
Uw huisarts kan uw anus onderzoeken om een diagnose te stellen en om naar eventuele oorzaken te zoeken die behandeling vereisen.