Wratten

Informatie over wratten

Wratten

Een wrat (de officiële naam is verruca) is een uitwas op de huid, een harde, eeltachtige vergroeiing van de opperhuid in de vorm van een bloemkoolvormig knobbeltje. Een wrat ontstaat door de besmetting met een virus uit de familie humaan papillomavirus (HPV). Verschillende typen van dat virus zorgen voor verschillende soorten wratten. Sommige veroorzaken wratten op de huid, andere op de slijmvliezen. Het virus kan de huidcellen aanzetten tot snelle deling waardoor een wrat ontstaat. Vrijwel iedereen heeft weleens wratten gehad: ze verdwijnen vrijwel altijd spontaan. Het virus blijft echter vaak in de huid aantoonbaar, zonder dat er een wrat ontstaat.

Besmetting

HPV wordt overgebracht door direct huidcontact. Ook op vochtige oppervlakken kan het virus intact blijven en overgebracht worden. Vloeren van sportkleedkamers, openbare douches en zwembaden zijn hierdoor mogelijke besmettingsbronnen. Het risico op besmetting neemt verder toe wanneer er een wondje in de huid is zoals een schaafwond, hondenbeet, sneetje van het scheren etc. Besmetting op zich hoeft nog niet te leiden tot een wrat. Het virus verspreidt zich door het hele lichaam. Wie besmet is, kan daardoor ook wratten krijgen op andere plaatsen. Krabben, vocht en nagelbijten vergroten de kans op besmetting. Na de besmetting duurt het minstens een maand, maar soms wel twintig maanden voordat er een wrat verschijnt. Omdat kinderen vaak nog geen afweerstoffen tegen HPV hebben, hebben zij het meeste last van wratten. Bovendien komen ze via zwembaden, sport, vakantiekampen, school etc. meer in contact met besmette locaties, en lopen ze vaker wondjes op door ruwe spelletjes. Van de mensen met wratten is 53 % jonger dan 19 jaar. Als een kind wratten heeft kunnen andere gezinsleden ook besmet raken. Een andere risicocategorie wordt gevormd door personen met een verzwakt immuunsysteem, zoals kankerpatiënten die chemotherapie krijgen, mensen die na een transplantatie medicijnen krijgen om het immuunsysteem te onderdrukken of mensen met aids.

Nadelen en complicaties

Over het algemeen zijn wratten eerder hinderlijk dan schadelijk voor de gezondheid. Toch worden ze als vervelend ervaren, met name wanneer ze op het gezicht of de handen verschijnen. Wratten kunnen bovendien soms makkelijker bloeden nadat ze met een voorwerp in aanraking zijn geweest. Daarbij kunnen wratten op de voeten pijnlijk zijn bij het lopen, waardoor men zich bovendien een voor de spieren of skelet belastende wijze van lopen aanleert. Sommige personen hebben een verzwakt immuunsysteem en waardoor zeer veel of grote wratten kunnen ontstaan. Er bestaan extreme gevallen, zoals de Indonesische visser Dede Kosawa, waarbij de wratten kunnen uitgroeien tot boomachtige uitgroeisels die een belemmering kunnen vormen voor de bewegingsvrijheid. Bovendien is de kans groter dat het karakter van de wratten verandert en ze zich ontwikkelen tot huidkanker.

Kenmerken van de verschillende soorten wratten

Kenmerken van gewone wratten:

• Rond, scherp begrensd, bloemkoolachtig uitgroeisel;
• Grootte tussen één millimeter en één centimeter;
• Op de handen, voetzolen, knieën of in het gezicht;
• Soms alleen, soms in groepjes;
• Besmettelijk;
• Komen veel voor bij kinderen tussen de tien en zestien jaar.

• Witte, bolronde bultjes;
• Parelmoerachtige glans;
• In het midden zit een putje
• Bevat een witte brij, die je eruit kunt drukken;
• Veel wratjes tegelijk;
• Komen overal op het lichaam voor;
• Zeer besmettelijk;
• De besmetting breidt zich uit door door krabben;
• Komen vooral voor bij kinderen tot vijf jaar.

• Meestal kleiner dan één centimeter;
• Rozerood tot bruin van kleur;
• Bloemkoolachtig oppervlak;
• Zitten op een steeltje;
• Overdraagbaar door seksueel contact;
• Rond de anus en/of de geslachtsorganen.

Behandeling

Aangezien de meeste wratten binnen twee jaar spontaan verdwijnen is behandelen slechts in een paar gevallen nodig, eigenlijk is het alleen als de wratten hinderlijk of pijnlijk zijn of om cosmetische redenen. Doel van elke behandeling is het vernietigen van de opperhuid, waarin de virusdeeltjes zich bevinden. Het is niet mogelijk het humaan papillomavirus rechtstreeks te doden of te inactiveren. Mogelijke behandelingen:

• Aanstipvloeistoffen/zalven;
• Bevriezing met vloeibare stikstof;
• Monochloorazijnzuur, bichloorazijnzuur en trichloorazijnzuur;
• Uitlepelen (excochleatie) en wegsnijden;
• Wegbranden (coagulatie);
• Vitamine A zuur bevattende crème;
• Lasertherapie;
• Medicijnen als: difencypron, 5-fluorouracil, fotodynamische therapie of interferon.

Wratten video's