Burnout - Voorst, Gelderland

Uitgelichte Burnout specialisten in Voorst

Zoek naar de beste zorgaanbieders in uw omgeving

Bekijk ook:

Burn-out

Burn-out is een psychologische term voor het gevoel opgebrand te zijn, geen energie of motivatie meer vinden voor de bezigheden op het werk. De term burn-out werd begin jaren '70 voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse psychotherapeuten Herbert Freudenberger en Christina Maslach. De opvatting van de laatste is inmiddels dominant geworden. Burn-out bestaat in haar opvatting uit drie, min of meer samenhangende verschijnselen: uitputting (een gevoel van extreme vermoeidheid), cynisme (afstand hebben van het werk, dan wel de mensen met wie men werkt), en verminderde persoonlijke bekwaamheid (het gevoel dat men minder goed presteert dan in het verleden het geval was, ook wel verminderd werkgerelateerd zelfvertrouwen). In bepaalde medische kringen die niet op de hoogte zijn van recent(neuro)wetenschappelijk onderzoek worden burnout en depressie helaas nog wel eens door elkaar gehaald. Depressie is een stemmingsstoornis en burnout is een energiestoornis. Om tussen de twee te onderscheiden zijn depressieschalen van Beck, de SCL-90 en Ubos/MBI (Maslach burnout inventory) uitstekend te gebruiken. Een van de kenmerkende onderscheiden is dat bij depressie van 'anhedonia' (onvermogen om plezier te beleven) sprake is ? en bij burnout niet. Bij depressie blijkt bovendien dat de amygdala (Van Marle, 2011) buitengewoon actief is, terwijl het DMN (Default Mode Network) bijzonder inactief is (Zhu, Wang 2012). Bij burnout is voorgaande niet het geval. Een 'bewijs uit de medische praktijk' is verder dat antidepressiva wel helpen bij depressie maar niet bij burnout.

Risicogroepen

Niet alle beroepsbeoefenaars lijken een gelijke kans te hebben om opgebrand te raken. Traditioneel "burn-out-gevoelige" beroepsgroepen zijn 'contactrijke' beroepen zoals in de de gezondheidszorg (met name verpleging, huisartsen en tandartsen) en het onderwijs. Vanwege het ontbreken van relevante vergelijkingsgegevens is het echter nauwelijks mogelijk om aan te geven of burn-out in deze groepen feitelijk ook vaker voorkomt dan in andere beroepsgroepen. Het is niet onmogelijk dat de relatief sterke positie van de vakbonden in deze sectoren debet is aan het feit dat er veel aandacht is voor werkstress en burn-out in het onderwijs en de gezondheidszorg. Traditioneel zouden oudere werknemers vaker opgebrand zijn dan jongeren, maar dat is vermoedelijk vooral te wijten aan het feit dat burn-out vroeger in Nederland een grond was voor een arbeidsongeschiktheidsuitkering. Door oudere, vermoeide en klagende werknemers "burn-out" te verklaren, konden werkgevers de betreffende werknemers op kosten van de staat de periode tot de vervroegde uittreding (VUT) laten overbruggen (momenteel is burn-out geen grond voor een uitkering meer). Ook zouden vrouwen eerder opgebrand zijn dan mannen, maar dat heeft te maken met het feit dat vrouwen vaak in risicoberoepen als de zorg en het onderwijs werkzaam zijn. Het is niet gemakkelijk om algemene risicogroepen te onderscheiden.