Uitgelichte buikwaterzucht specialisten
Maassluis,
Zuid-Holland
Amersfoort,
Utrecht
Den Haag,
Zuid-Holland
Huisartsenpraktijk M.J.O. Kreuger
Stede Broec,
Noord-Holland
De Bilt,
Utrecht
Hr H.B. Burggraaff en Mw M.L. Bos, verloskundige huisartsen
Amsterdam,
Noord-Holland
Vind een buikwaterzucht specialist in uw regio
Informatie over buikwaterzucht
Ascites
Ascites (buikwaterzucht of waterbuik) is de medische term voor het aanwezig zijn van vocht in de buik en is altijd pathologisch. Ascites geeft opzwelling van de buik. De ontstaanswijze van de twee vormen exsudatief en transudatief is verschillend.
Symptomen
Ascites laat een gezwollen buik zien. In een vergevorderd stadium zijn alle plooien in de buik verstreken, puilt de navel enigszins uit en staat de huid strak. Bij percussie, het kloppen of tikken tegen de buitenkant van het lichaam, kan men een zogenaamde 'shifting dullness' aantreffen. Dit wordt verklaard door het vocht in de buik enerzijds en de lucht en gassen in de darmen anderzijds. Gaat men in de flank percuteren, dan zit daar vocht. Als de patiënt op zijn zij gaat liggen en men percuteert wederom in de flank, dan merkt men dat er een wisselende tympanie te horen valt.
Exsudatieve ascites
Bij exsudatieve ascites is het buikvocht eiwitrijk. De oorzaak is meestal kanker of ontstekingen. Bij de vrouw is eierstokkanker (ovariumcarcinoom) een belangrijke oorzaak. Alle ontstekingen binnen de buikvliezen (peritoneum) kunnen ascites veroorzaken.
Transudatieve ascites
Deze vorm van buikvochtontwikkeling duidt meestal op een verhoging van de druk in de poortader (portale hypertensie), waardoor vocht uit het vaatstelsel treedt. Dit treedt vaak op door levercirrose, door trombose in de poortader (vena portae hepatis) of door rechter hartfalen. Een andere mogelijke oorzaak is stuwing veroorzaakt door levermetastasen of door een primaire tumor in de lever.
Behandeling
Omdat er bij ascites teveel zout en water wordt vastgehouden, bestaat de behandeling in alle gevallen uit een zoutbeperkt dieet en een vochtbeperking. Dit wordt gecombineerd met diuretica (plastabletten). De gebruikelijke combinatie is spironolacton (50 tot 400 mg dd) en furosemide (20 tot 160 mg dd). Deze medicatie bevordert zowel de zout- als de wateruitscheiding. Bij het gebruik van deze middelen moeten het zout- en kaliumgehalte en de nierfunctie goed in de gaten worden gehouden. Hoewel voor de lange termijn een behandeling met dieet en diuretica de voorkeur heeft is het ook mogelijk om regelmatig een ascitesdrainage te verrichten, waarbij per keer forse hoeveelheden ascitesvocht weg kunnen lopen (meerdere liters). Het eiwitverlies wat dit met zich meebrengt wordt dan altijd aangevuld met een albumine-infuus.