Bloedvatgezwel

Informatie over bloedvatgezwel

Wat is een Haemangioom?

Kort gezegd is een haemangioom een goedaardig bloedvatgezwel. Het ontstaat door vermeerdering van kleine bloedvaatjes, de zogenoemde capillairen. Deze bloedvaatjes zijn onrijp (als van een foetus) en vormen een kluwen, waar het bloed vrij traag doorheen stroomt. Niemand weet precies hoe de ontwikkeling van deze zwellingen op gang komt. Ontbrekende hormonen Aangezien haemangiomen meestal ontstaan in de periode direct na de geboorte, bestaat het vermoeden dat er hormonen ontbreken, die in de baarmoeder via de placenta van moeder naar kind gaan. Na de geboorte worden deze hormonen nog niet door de pasgeborene zelf aangemaakt. Men noemt de aandoening ook wel een aardbei- of frambozenvlek of caverneus haemangioom. Het gebruik van al die namen kan tot verwarring leiden; wij gebruiken daarom: haemangioom. Verschillende haemangiomen 10% Van alle baby's heeft een haemangioom, soms zelfs meerdere. Afhankelijk van de plaats waar ze zich bevinden, zien haemangiomen er verschillend uit:

• vlak aan de oppervlakte van de huid lijken ze op een aardbei.
• diep onder de huid, in spier of klier zie je meer een zwelling, die blauw doorschemert.
• vaak zie je een combinatie van een diep- en een oppervlakkig gelegen haemangioom.

Ontstaan

Haemangiomen zijn zelden bij de geboorte al aanwezig, hoe ze ontstaan is niet bekend. Soms zie je een bleke of rode vlek op de plaats waar het haemangioom zal ontstaan. Negentig procent ontstaat in de eerste maand na de geboorte, de rest in de volgende vijf maanden. Naast elkaar gelegen, framboosachtig zwellinkjes kunnen samenvloeien tot een grote vlek. De uiteindelijke grootte is meestal 6 maanden na het ontstaan bereikt. Baby's kunnen meerdere kleine haemangiomen krijgen. Deze kunnen ook erg groot worden (tot wel 25 cm doorsnede). Elk kind kan een haemangioom krijgen. Meisjes en te vroeg geboren baby's hebben een grotere kans. Haemangiomen zijn niet erfelijk, dus een volgend kind in de familie heeft geen verhoogde kans een haemangioom te krijgen. Er is geen enkele aanwijzing dat gebeurtenissen in de zwangerschap te maken hebben met het ontstaan van haemangiomen.

Het ziektebeeld.

Als een haemangioom zichtbaar is, breekt er een periode van groei aan. Deze groei kan snel of langzaam zijn. Het is onmogelijk in een vroeg stadium te voorspellen hoe groot een haemangioom zal worden. Na zes maanden gaan bijna alle haemangiomen terug in grootte. Uiteindelijk verdwijnt 95% van de haemangiomen min of meer volledig. Het maakt niet uit of ze diep of oppervlakkig liggen, noch waar ze liggen. Een algemene regel is:

• bij 20% van de kinderen is het haemangioom weg op de leeftijd van 2 jaar
• bij 40% van de kinderen is het haemangioom weg op de leeftijd van 4 jaar
• bij 70% van de kinderen is het haemangioom weg op de leeftijd van 7 jaar

Behandeling

Behandeling van een haemangioom moet gericht zijn op wat de mogelijke oorzaak is. Als er geen complicaties zijn en het uiterlijk niet al te erg ontsierd is, is het beter te wachten tot de plek vanzelf verdwijnt. Het is echter raadzaam Haemangiomen in de groeifase goed te controleren, zeker als ze op problematische plaatsen liggen. Als een Haemangioom zweert of voortdurend bloedt, de ademhaling, voeding of het zien beïnvloedt of op een cosmetisch ontsierende plaats ligt, kan behandeling overwogen worden. Om een snelle groei te voorkomen, kan medicatie worden gegeven zoals corticosteroïden of kan de dye laser worden gebruikt. Wanneer er een open wond in het haemangioom zit is een goede lokale wondbehandeling nodig. Een behandeling die infectie tegengaat, voorkomt dat de wond uitdroogt en wondgenezing bevordert. Om te weten of er bacteriën in de wond zitten, zal een kweek worden afgenomen. De uitslag van een kweek laat enkele dagen tot een week op zich wachten. In de tussenliggende periode kan Flammazine® worden gebruikt, een crème die infectie tegengaat en voorkomt dat de wond uitdroogt. Daardoor kan de pijn verminderen. Ook moderne wondgenezingsmiddelen, zoals Hydrocoloid®, Polyurethaan® kunnen worden gebruikt. Pijn is bij de kinderen die een zweer hebben, zeker iets waar rekening mee moet worden gehouden en waar adequate pijnstilling voor moet worden gegeven (b.v. Paracetamol) . Pijn, of wel de zweer zelf, kan leiden tot moeilijkheden met de voeding en slecht slapen. Afhankelijk van de plaats waar het haemangioom op het lichaam zit kunnen klachten voorkomen. Het kan ook zijn dat er nooit klachten worden ondervonden. Afhankelijk van de klachten kan uw arts het nodig vinden om verder onderzoek te doen. Onderzoeken om zo nodig meer gegevens te verkrijgen zijn: een MRI of MRA van het hoofd en halsgebied, een neurologisch onderzoek of een hartonderzoek (met name een echo-onderzoek) een oogheelkundig onderzoek en een onderzoek van het gebied van het borstbeen. Een MRI onderzoek dient bij baby's en kleine kinderen altijd onder narcose plaats te vinden.