Blaasontsteking - Zwartewaterland, Overijssel

Uitgelichte Blaasontsteking specialisten in Zwartewaterland

Zoek naar de beste zorgaanbieders in uw omgeving

Bekijk ook:

Blaasontsteking

Een urineweginfectie is de verzamelnaam voor alle infecties die betrekking hebben op de urinewegen: nier, nierkelk, ureter, blaas en urethra (urethritis). De belangrijkste veroorzaker van urineweginfecties en blaasontsteking is de darmbacterie Escherichia coli. Deze kan de urinebuis en blaas binnendringen. In de (normaal steriele) urine in de blaas vermenigvuldigen zich bacteriën, die ook het slijmvlies van de blaas aanvallen. Van bacteriurie spreekt men wanneer significante hoeveelheden bacteriën in de urine worden aangetroffen. Ongeveer de helft van de vrouwen maakt ten minste éénmaal in haar leven een blaasontsteking door. Circa 20% van de vrouwen heeft er ten minste éénmaal per jaar last van, vooral tijdens hun seksueel meest actieve periode (25-29 jaar), of na de menopauze (samenhangend met oestrogeentekorten). Maar ook mannen (1,5 %) kunnen als gevolg van bijvoorbeeld prostaatproblemen last hebben van een blaasontsteking.

Oorzaak

Omdat de toegang tot de urinewegen anatomisch gesloten is, is de inhoud ervan steriel. Diverse barrières beschermen tegen binnentreden van micro-organismen in de urinewegen; de urinestroom verwijdert eventuele aanwezigheid van bacteriën in de urethra. Ook is de binnenkant van de blaas beschermd tegen micro-organismen door afgifte van afweerstoffen door het slijmvlies. De overgang van de ureter (buis tussen nier en blaas) in de blaas is van een klepmechanisme voorzien, waardoor de urine niet kan terugkeren vanuit blaas naar nierkelk. Als dit mechanisme faalt spreekt men van vesico-ureterale reflux. Dit kan een nierbekkenontsteking (pyelonefritis) tot gevolg hebben. Blaasontsteking komt bij vrouwen vaker voor dan bij mannen, omdat zij een kortere urinebuis hebben en vanwege de veel grotere kans op besmetting vanuit het eigen darmkanaal. Om deze reden is het voor vrouwen belangrijk om na de ontlasting de billen nooit van achter naar voren af te vegen. Hierdoor komen bacteriën naar voren waardoor ook een blaasontsteking kan ontstaan. Infecties na katheterisatie komen vaak voor. Vaak zijn hierbij de hieronder genoemde bacteriële verwekkers betrokken. Een patiënt die langere tijd een verblijfscatheter heeft, heeft eigenlijk altijd bacteriurie en heeft daar meestal geen klachten van. Zo lang de katheter blijft zitten is behandeling zinloos. Ook anatomische afwijkingen of de aanwezigheid van nierstenen in de ureter of blaas kunnen leiden tot infecties. Slechtere hygiënische omstandigheden (zoals tijdens vakanties kunnen voorkomen) kunnen ook de kans op blaasontstekingen verhogen. Interstitiële cystitis is een vrij frequent voorkomende en erg pijnlijke vorm van blaasontsteking waarvan de oorzaak niet bekend is. Ook bekend als pijnlijke blaassyndroom of blaaspijn syndroom. Veroorzakers Bacteriële verwekkers Circa 90% van de urineweginfecties wordt veroorzaakt door de Gram-negatieve bacterie Escherichia coli, een normale bewoner van de menselijke darm, maar die gemakkelijk vanuit het gebied rond de anus kan migreren naar de vagina en de urinewegen. Meestal betreft dit specifieke stammen van de bacterie, behorend tot de serotypen K, O of H. Andere Gram-negatieve verwekkers zijn Proteus, Klebsiella en zeldzamer de Pseudomonas. Ook Chlamydia trachomatis en Neisseria gonorrheae kunnen urineweginfecties veroorzaken bij seksueel actieve mensen die zonder condoom vrijen met iemand die de bacterie draagt. Deze geven in het algemeen geen echte blaasontsteking maar alleen een infectie van de plasbuis (en bij vrouwen van het cervicale kanaal, het kanaaltje in de baarmoederhals). Bij risicogroepen moet men bedacht zijn op een SOA zoals chlamydiasis of gonorroe. De bacteriën kunnen alleen koloniseren wanneer ze niet worden weggespoeld met de urine. Daartoe bezitten de bacteriën haartjes (pili) met daarop een bindingsstof (adhesine, een lectine) welke specifiek hecht aan mannose op het epitheel van de blaaswand en de urinewegen (bij de E.coli-bacterie is dat het FimH-adhesine). Wanneer de bacteriën erin slagen om te hechten, zullen ze proberen om de cel binnen te dringen, waar ze in relatieve rust kunnen leven en reproduceren, beschermd tegen veel van de immuunreacties van het lichaam, en vaak ook tegen antibiotica. In dergelijke gevallen komt de urineweginfectie na verloop van tijd dus weer terug (recidive). Virale verwekkers Ook een herpes simplexvirus kan aanleiding geven tot een urethritis (ontsteking van de plasbuis). Dit is een seksueel overdraagbare aandoening. Vaak gaat dit gepaard met ulceratie van het slijmvlies van de vulva en urethra (plasbuis).