Allergie

Uitgelichte Allergie specialisten in Leudal

Habets J M J

Leudal,
Limburg

Bekijk

Onder 3 Daken Huisartsenpraktijk

Leudal,
Limburg

Bekijk

Ven P A A vd

Leudal,
Limburg

Bekijk

Storken A G M & Kruijssen F A M Huisartsen

Leudal,
Limburg

Bekijk

Stramproy-Ell Huisartsengroepspraktijk

Weert,
Limburg

Bekijk

Huisartsenpraktijk Oud Geleen

Sittard-Geleen,
Limburg

Bekijk

Zoek naar de beste zorgaanbieders in uw omgeving

Bekijk ook:

Behandling allergie in Beek

Behandling allergie in Beekdaelen

Behandling allergie in Beesel

Behandling allergie in Bergen (Limburg)

Behandling allergie in Brunssum

Behandling allergie in Echt-Susteren

Behandling allergie in Eijsden-Margraten

Behandling allergie in Gennep

Behandling allergie in Gulpen-Wittem

Behandling allergie in Heerlen

Behandling allergie in Horst aan de Maas

Behandling allergie in Kerkrade

Behandling allergie in Landgraaf

Behandling allergie in Maasgouw

Behandling allergie in Maastricht

Behandling allergie in Meerssen

Behandling allergie in Mook en Middelaar

Behandling allergie in Nederweert

Behandling allergie in Peel en Maas

Behandling allergie in Roerdalen

Behandling allergie in Roermond

Behandling allergie in Simpelveld

Behandling allergie in Sittard-Geleen

Behandling allergie in Stein

Behandling allergie in Vaals

Behandling allergie in Valkenburg aan de Geul

Behandling allergie in Venlo

Behandling allergie in Venray

Behandling allergie in Voerendaal

Behandling allergie in Weert

Behandling allergie in Drenthe

Behandling allergie in Flevoland

Behandling allergie in Friesland

Behandling allergie in Gelderland

Behandling allergie in Groningen

Behandling allergie in Limburg

Behandling allergie in Noord-Brabant

Behandling allergie in Noord-Holland

Behandling allergie in Overijssel

Behandling allergie in Utrecht

Behandling allergie in Zeeland

Behandling allergie in Zuid-Holland

Allergie is een reactie van het immuunsysteem op lichaamsvreemde stoffen (allergenen), die op zich helemaal niet schadelijk hoeven te zijn, zoals stuifmeelkorrels, huidschilfers van dieren, uitwerpselen van huisstofmijt, schimmelsporen of voedselbestanddelen. Allergenen komen vooral via de huid en via de luchtwegen het lichaam binnen, waarna het immuunsysteem deze allergenen onschadelijk probeert te maken met een soms 'overdreven' allergische reactie. De klachten (loopneus, tranende ogen, jeuk, benauwdheid, diarree) zijn niet afkomstig van het allergeen zelf, maar van de reactie van het immuunsysteem op het allergeen. Hooikoorts is een bekend voorbeeld.

Indeling naar het mechanisme van de allergische reactie

We onderscheiden vier typen allergische reacties: Type I: IgE-allergie, waarvan Anafylaxie een extreem voorbeeld is. Type II: IgG-antistofgemedieerde allergische reactie Type III: allergische reactie die zich richt naar oppervlakte-antigenen op weefsels Type IV: celgemedieerde allergische reactie Type I Dit type allergie wordt ook IgE-gemedieerde of IgE-afhankelijke allergie genoemd. Het is een allergie waarbij IgE-antilichamen betrokken zijn. Deze IgE's (immunoglobuline E) hechten zich aan de binnengekomen allergenen (zoals latex-deeltjes). Na herhaaldelijk contact worden mestcellen (zie ook: witte bloedcellen) er toe aangezet om hun inhoud uit te storten en deze vasoactieve aminen (zoals histamine, serotonine en prostaglandinen) zullen vervolgens een aantal veranderingen veroorzaken in het lichaam: 1. vaatverwijding (vasodilatatie van de bloedvaten in de huid) 2. vernauwing van de bronchiën van de longen 3. afname van de hartactiviteit Dit kan tot gevolg hebben: 1. neusklachten: loopneus, niezen, gezwollen neusslijmvlies 2. moeilijke en soms piepende ademhaling 3. rode ogen: conjunctivitis 4. huidveranderingen: roder worden, warmte afgeven, jeuk, huiduitslag 5. in ernstige gevallen bloeddrukdaling en shock, in extreme gevallen zelfs hartstilstand Bij een type I-allergie treedt een reactie niet op bij een eerste contact met de allergie-veroorzaker. Na de eerste blootstelling volgt eerst een sensibilisering. Het lichaam gaat IgE-antistoffen tegen de betreffende stof aanmaken. Pas na een herhaald contact met het allergeen treedt de eigenlijke allergische reactie op. Is de reactie acuut en levensbedreigend, dan is er sprake van een allergische anafylactische reactie (anafylaxie). Voorbeelden van type I-allergie zijn:

astma
hooikoorts (pollinosis)
constitutioneel eczeem

Dit zijn alle aandoeningen waarbij erfelijke factoren een rol kunnen spelen. Effectieve middelen tegen hooikoorts zijn de antihistaminica, die het effect van histamine tegengaan. Verder kunnen preventief onder andere mestceldegranulatieremmers (zoals cromoglicaat), en corticosteroïden worden gebruikt. Type II Deze vorm van allergie, ook cytotoxische reactie genoemd, ontstaat wanneer antilichamen zich gaan richten naar het oppervlak van cellen en weefsels, op de aldaar aanwezige antigenen. Zo start een reeks reacties die uiteindelijk de afbraak van cellen of weefsel veroorzaakt. Een typisch voorbeeld is een bloedtransfusie tussen personen met een niet-verenigbare bloedgroep. Dit leidt tot agglutinatie van rode bloedcellen en in ernstige gevallen zelfs tot de dood (zie ook transfusee-transfuseur-syndroom). Drugs kunnen geen type II-reactie veroorzaken. Deze reactie betreft ook vaak een allergische reactie op een geneesmiddel. Het allergeen bindt aan een lichaamscel en verandert de eiwitsamenstelling van het membraan. Hierdoor wordt de lichaamscel als lichaamsvreemd herkend en wordt deze aangevallen door het eigen immuunsysteem. Het betreft hierbij een direct cytotoxische reactie door IgG of IgM (antilichamen). Schade wordt veroorzaakt door neutrofiele granulocyten en natural-killer cellen. De neutrofiele granulocyten laten proteolytische enzymen vrij die een ontstekingsreactie veroorzaken. Natural-killer-cellen laten granules vrij die ervoor zorgen dat de cel lyseert (stukgaat). Type III Deze vorm van allergie ontstaat wanneer antigeen-antistofcomplexen neerslaan en onder andere neutrofielen aantrekken en het complementsysteem activeren en zo weefselschade veroorzaken. Er zijn twee vormen van een type III-reactie. Bij de eerste vorm worden antigeen-antistofcomplexen gevormd in de bloedbaan, waarna ze neerslaan in het weefsel. Meestal slaan deze complexen neer in de gewrichten en nieren. De andere vorm is de Arthus reactie. Hierbij worden de antigeen-antistofcomplexen in het weefsel gevormd. Een bekend voorbeeld van een type III-reactie is Systemische Lupus Erythematodes. Type IV Deze allergie ontstaat door activatie van T-helper/inducer cellen(T-lymfocyten), die via de productie van diverse cytokinen het betreffende antigeen elimineert, maar tevens weefselschade veroorzaakt. Deze gemedieerde immuunreactie is voornamelijk gericht tegen lichaamsvreemde cellen, zoals cellen die door een virus zijn geïnfecteerd of cellen van een transplantaat. Bij deze vorm spelen zowel de T-helpercel (Th-cel) als de cytotoxische T-cel (Tc-cel) een rol. Afhankelijk van de route kunnen twee reacties worden onderscheiden. T-celcytotoxie (bijvoorbeeld bij bloedtransfusie) Een binding van CD4+-T-helper/inducercellen aan het antigeen (samen met het HLA-klasse-II-molecuul), zal via de productie van IL-1 en IL-2 leiden tot het ontstaan van CD8+-Tc-cellen die de doelwitcellen (herkennen deze door HLA-klasse-I-moleculen) een extracellulair mechanisme kunnen doden. Deze reactie treedt het meest op bij virus-geïnfecteerde cellen zoals bij hepatitis B. Deze behoort niet tot de allergische reacties. Maar het tweede mechanisme hoort wel tot de allergische reacties: Vertraagd-type-overgevoeligheid Deze reactie wordt gemedieerd door lymfocyten en macrofagen. Wanneer een helpercel zich bindt aan een antigeen, zal deze lymfocyt worden gestimuleerd tot het uitscheiden van chemokinen en cytokinen. Dit gebeurt waarschijnlijk door een aparte populatie van T-helpercellen. De chemokinen kunnen lymfocyten, monocyten en andere ontstekingscellen aantrekken en activeren. De belangrijkste ontstekingscel is de geactiveerde macrofaag, welke op zijn plaats wordt gehouden door de macrofagen-migratie-inhibitiefactor (MIF). Deze macrofaag kan met mediatoren weefselschade veroorzaken en gefagocyteerd materiaal verteren. De doelwitcel wordt gedood, maar dat gaat gepaard met weefselbeschadiging en een ontstekingsreactie. De meest voorkomende type-IV-vertraagd-overgevoeligheidsreactie gaat gepaard met eczeem: rode, geïrriteerde, jeukende huid. Veelvoorkomend is nikkelallergie, die uitslag kan geven bij oorbellen en andere sieraden of de gesp van een broekriem.