Inhoud

Lijmoren (slijmoor; mucoïde otitis media; media met effusie; mucoïde otitis media met effusie; catarrale otitis media; OME) zijn oren waar te lang teveel vocht in blijft zitten. Dus een vochtophoping achter een gesloten trommelvlies zonder dat er tekenen zijn van een acute middenoorontsteking. Dit vocht wordt dik en lijmachtig. Vandaar de naam lijmoren. Lijmoren komen vooral bij jonge kinderen voor.

Symptomen

Drukkend gevoel, maar vaak geen pijn. Als het vocht gaat ontsteken kan er wel sprake zijn van veel pijn.
Gehoorverlies (meestal tijdelijk) en als ze vaker of erg lang last hebben van lijmoren, dat kan op zijn beurt weer leiden tot taal- en spraakstoornissen.
Over het algemeen geeft een lijmoor geen blijvende schade aan het gehoororgaan.

Oorzaken

De oorzaak van lijmoren ligt vaak bij een chronische middenoorontsteking met vochtophoping. Bij een oorontsteking raakt de buis van Eustachius verstopt waardoor het vocht niet weg kan. Als de verstopping enige tijd blijft bestaan, dan wordt het middenoor gevuld met dik, plakkerig vocht. Lijmoren komt vaker voor bij kinderen van ouders die roken en bij kinderen met astma. Het lijmoor kan ontstaan na steeds terugkerende middenoorontstekingen of na herhaaldelijke bovenste-luchtweginfecties. Dit kunnen neusverkoudheden zijn, die al dan niet gepaard gaan met snurken en een open-mondademhaling. Vergrote neusamandelen en een slecht functionerende buis van Eustachius kunnen dan voorkomen. De ontsteking kan veroorzaakt zijn door een virus of een bacterie (vaak H. influenza of een pneumokok) of kan op basis van een allergie zijn ontstaan. Kinderen die vaak in een rokerige omgeving verblijven of een kinderdagverblijf of peuterspeelzaal bezoeken, hebben een verhoogde kans op het ontstaan van een lijmoor.

Diagnose

De diagnose lijmoor kan worden gesteld aan de hand van de klachten van de patiënt en het lichamelijk onderzoek, waaronder otoscopie. Indien nodig kan tympanometrie (een test om het gehoor te meten) worden uitgevoerd. Dit kan soms bij de eigen huisarts, of anders bij een diagnostisch centrum of bij de KNO-arts.

Behandeling

Bij de meeste kinderen gaat een lijmoor binnen drie tot zes maanden vanzelf over. Soms blijft het lijmoor echter zo lang aanwezig dat behandeling noodzakelijk is vanwege een spraak- of leerachterstand. Dan wordt er een trommelvliesbuisje geplaatst waardoor er lucht in het middenoor kan komen. Bij sommige kinderen haalt de arts de neusamandel weg.
De behandeling van een lijmoor duurt vaak drie tot zes maanden. Door de KNO- arts kunnen trommelvliesbuisjes worden geplaatst. Dit om het opgehoopte vocht te laten wegvloeien. Deze buisjes worden meestal pas geplaatst wanneer de verschijnselen langer dan drie maanden bestaan en er sprake is van een nadelige invloed op het functioneren en de ontwikkeling van het kind. Afhankelijk van wat de reden van het lijmoor is kunnen ook de neusamandelen mee verwijderd worden.

Overige behandelingsmogelijkheden zijn:

antibiotica bij een ontsteking van de neusamandelen. De behandeling bestaat uit oor- en neusdruppels. Soms is het nodig om een sneetje te maken in het trommelvlies en een trommelvliesbuisje te plaatsen, zodat het vocht wat erachter zit eruit kan. Soms wordt antibiotica gegeven.

Prognose

De aandoening heeft een goede prognose. Bij de helft van de kinderen is binnen drie maanden verbetering merkbaar en bij driekwart binnen zes maanden. Vaak bestaat er wisselend gehoorverlies dat verdwijnt wanneer de aandoening is genezen.
Bij aanhoudende klachten zonder gehoorafwijkingen wordt er na zes tot negen maanden verwezen naar een KNO-arts. Bij gehoorafwijkingen wordt er na drie maanden verwezen. Bij kinderen met een afweerstoornis, een gehemeltespleet of het syndroom van Down kan de aandoening ernstiger verlopen. Deze kinderen worden daarom sneller naar de KNO-arts verwezen dan andere kinderen.