Als iemand last heeft van een spraakstoornis kan die persoon bepaalde klanken niet goed maken. Een spraakstoornis ontstaat veelal op jonge leeftijd. Een spraakstoornis kan op verschillende manieren ontstaan. Het kan ontstaan door een aangeboren afwijking, zoals een schisis waardoor ze bepaalde klanken niet kunnen maken, ook komt het voor dat kinderen de spieren van hun mond niet goed gebruiken.Als er afwijkingen in tong, lippen en/of gehemelte zijn kunnen er spraakstoornissen ontstaan, maar ook door neurologische letsels, een verminderd gehoor of een verstandelijke handicap kan de spraakontwikkeling worden belemmerd. Een vertraagde spraakontwikkeling kan ook komen door een verbale ontwikkelingsdyspraxie. Verbale ontwikkelingsdyspraxie is het onvermogen tot het juist aansturen van de spraakspieren (tong, lippen, kaken, gezicht) bij het vormen van spraakklanken en voor het combineren van deze klanken tot lettergrepen en woorden. Met de spieren zelf is verder niets mis, het kind moet alleen leren hoe die te gebruiken. In het verleden werd dit ontwikkelingsdyspraxiook wel aangeduid met MBD (minimal brain dysfunction).

Spraakstoornissen komen niet alleen voor bij kinderen, ook volwassenen kunnen er last van hebben.
De meest voorkomende spraakstoornissen zijn stotteren en articulatiestoornissen.

Voor spraaktherapie is men aangewezen op een logopedist. De logopedist doet onderzoek naar de mondmotoriek, de sensibiliteit en de uitspraak, ademhaling en stemgeving. Indien nodig wordt ook het slikken beoordeeld. Pas na gedegen onderzoek zal de logopedist een behandeling starten.

Dysartrie

Dysartrie is een spraakstoornis die betrekking heeft op de articulatie van de gesproken taal. Mensen met deze stoornis hebben moeite met het vormen van woorden, dit kan zich uiten in een neiging tot stotteren.

De spraakstoornis dysartrie wordt veroorzaakt door beschadiging van het zenuwstelsel. Het gevolg van die beschadiging is dat spieren die nodig zijn voor het ademen, het produceren van stemgeluid en het uitspreken van woorden en zinnen onvoldoende werken. De oorzaak van dysartrie is veelzijdig; het kan door een ongeval, een spierziekte, een hersentumor of bijvoorbeeld een beroerte ontstaan. Het kan op elke leeftijd, van jong naar oud voorkomen. Bij volwassenen en ouderen is het meer voorkomend dan bij jongeren.

Doordat mensen met dysartrie moeilijk zijn te verstaan is de communicatie verstoord. Ze zijn moeilijk te verstaan door een te zachte stem, onduidelijke uitspraak, een hese stem, een eentonige stem, nasaal spreken of een combinatie hiervan.

Een logopedische behandeling is gericht op het verbeteren van de verstaanbaarheid. Door het aanleren van een juiste lichaamshouding worden mondmotoriek, uitspraak, ademhaling en stemgeving wordt een optimaal gebruik van de mogelijkheden bereikt. Uiteraard ligt het te behalen resultaat aan de ernst en aard van de oorzaak van de spraakstoornis, soms lukt het niet om m.b.v. logopedie weer verstaanbaar te kunnen praten, in zo'n geval zal de logopedist naar een ander geschikt communicatiemiddel zoeken.