Veel mensen verwachten niet dat iemand met een gezond gewicht of zelfs overgewicht ook ondervoed kan zijn. En toch is dit zo. Er moet niet naar het gewicht gekeken worden, maar naar de plotselinge gewichtsafname door het tekort aan energie en voedingsstoffen. Dit maakt dat iemand ondervoed kan zijn. Bij volwassenen (? 18 jaar) wordt gesproken van ondervoeding wanneer er sprake is van onbedoeld gewichtsverlies van meer dan 10% in de laatste 6 maanden of meer dan 5% in de laatste maand. (Bron: Stuurgroep Ondervoeding 2011)

Verder is er bij volwassenen ook sprake van ondervoeding bij een Body Mass Index (BMI) van kleiner dan 18,5 . Bij ouderen (>65 jaar) is er al sprake van ondervoeding bij een BMI van kleiner dan 201. Ondervoeding is een complex geheel en is gerelateerd aan vele andere factoren als ziekte-intensiteit, ziekteaard en leeftijd. Om deze reden is niet iedereen die een te laag BMI heeft ondervoed. Om te bepalen of iemand ondervoedt is, moet er verder gekeken worden dan alleen deze definitie. Als u denkt dat u kans op ondervoeding heeft, is het verstandig om uw voedingssituatie te laten beoordelen. De diëtist is de professional bij uitstek om u hierbij te adviseren.

Ondervoeding komt vaker voor dan dat de meeste mensen verwachten. De kans op ondervoeding is groter bij bepaalde chronische aandoeningen, bijvoorbeeld COPD, hartfalen, CVA en decubitus. Ook dementie en eenzaamheid vergroten de kans op ondervoeding. Ondervoeding leidt tot een langzamer herstel na een operatie of ziekte, meer complicaties en een verminderde spiermassa. Door de verminderde spiermassa voelen mensen zich vermoeider en nemen de conditie en het afweersysteem af. De hart- en longcapaciteit neemt ook af. Daarnaast zorgt ondervoeding voor een verhoogde kans op wonden door lang te liggen (decubitus), een afname van de levenskwaliteit en een verhoogde kans om te overlijden.