Inhoud

Miljoenen mensen over de hele wereld hebben een schildklieraandoening zoals een vergrote schildklier (struma), goed- of kwaadaardige schildklierknobbels of een overactieve schildklier.

Een schildklier kan te traag werken (hypothyreoïdie) of juist te snel (hyperthyreoïdie). Andere voorbeelden van schildklieraandoeningen zijn schildklierkanker en de Ziekte van Graves.
Hieronder worden kort enkele schildklierproblemen besproken.

Hyperthyreoïdie

Bij hyperthyreoïdie maakt de schildklier te veel schildklierhormoon aan. Men spreekt ook wel van een te snelle schildklier.
Soms is de hyperthyreoïdie tijdelijk, waarbij de schildklier weer normaal gaat werken. Het komt ook voor dat hij daarna te weinig hormoon maakt (hypothyreoïdie). Soms ontstaat hyperthyreoïdie door een overmatig gebruik van jodium.

Zie voor meer informatie: Hyperthyreoidie.

Hypothyreoïdie

Hypothyreoïdie is een tekort aan schildklierhormonen. Door minder schildklierhormoon in het bloed, wordt de stofwisseling dus ook minder gestimuleerd. De stofwisseling is daardoor langzamer.

Hypothyreoïdie komt vijf keer vaker voor bij vrouwen dan bij mannen. De kans op hypothyreoïdie wordt groter naarmate u ouder wordt.

Zie voor meer informatie: Hypothyreoïdie.

Struma

Struma is een vergrote schildklier. Het is voelbaar en vaak ook zichtbaar. Struma is de meest voorkomende schildklierafwijking ter wereld, en wordt ook wel krob genoemd. De schildklier kan dan niet voldoende hormoon produceren, en groeit om meer hormoon te kunnen produceren.

Zie voor meer informatie: Struma.

De ziekte van Graves

De ziekte van Graves, ook wel de ziekte van Graves-Basedow, is een auto-immuunziekte en wordt omschreven als een Multi Systeem Aandoening. Het is een aandoening van het immuunsysteem, dat resulteert in de overproductie van schildklierhormoon (hyperthyreoïdie). De Duitse arts Carl Adolph von Basedow beschreef reeds in 1840 vier patiënten met een struma, versnelde polsfrequentie en uitpuilende ogen.

Zie voor meer informatie: De ziekte van Graves.

Schildklierkanker

Schildklierkanker is zeldzaam. Meestal wordt schildklierkanker ontdekt doordat de patiënt een zwelling of knobbel voelt in de schildklier. In het overgrote gedeelte van de gevallen blijkt een dergelijke knobbel uiteindelijk goedaardig te zijn, slechts in een klein percentage (circa 5%) blijkt het om schildklierkanker te gaan.

Meestal werkt de schildklier op dat moment gewoon goed, en zijn er dus geen klachten van een te snel of te traag werkende schildklier.

Schildklierkanker wordt bij voorkeur chirurgisch behandeld.