Inhoud

Otosclerose is een abnormale verbening in het middenoor, waardoor slechthorendheid en in extreme gevallen zelfs complete doofheid kan ontstaan.

Symptomen

Geleidingsslechthorendheid
De belangrijkste klacht bij otosclerose is de geleidelijke vermindering van het gehoor. In het merendeel van de gevallen is er sprake van een geleidingsslechthorendheid. Doordat er meer bot wordt aangemaakt dan afgebroken komen de gehoorbeentjes in het middenoor vast te zitten en bereikt het geluid verzwakt het binnenoor. Het gaat hier om een verzakking van 30 a 40 dB voor het hele frequentiegebied. Het gevolg is dat men moeite heeft met het horen en/of verstaan van zachte spraak en fluisterspraak, van spraak van grotere afstand en vaak ook van spraak in rumoerige omgevingen.

Perceptief gehoorverlies
Wanneer de otosclerose langer gaat duren worden soms ook de zintuigcellen in het binnenoor aangetast. Dan gaat zich een binnenoorslechthorendheid (perceptief gehoorverlies) ontwikkelen voor de hogere frequenties. Daarmee gaat gepaard dat men niet alles meer goed verstaat, ook al kan men de spraak goed horen (discriminatieverlies). Wanneer in een gesprek de context ontbreekt kan dat tot verwarring en onzekerheid leiden. Vaak echter is het verstaan van spraak in een rumoerige omgeving een nog groter probleem.

Oorsuizen
Een bekend bijverschijnsel van otosclerose is oorsuizen, ook 'tinnitus' genoemd. Men hoort dan geluiden die niet door een geluidstrilling van buiten het oor worden veroorzaakt, maar in het gehoor (de hersenen) zelf ontstaan. Voor andere mensen zijn die niet waarneembaar. Het gaat om een hele reeks van geluiden zoals geruis, min of meer doordringend gepiep, gerinkel en gebonk. In veel gevallen hoort men de geluiden doorlopend. Vaak worden ze in het hoofd gelokaliseerd en niet in de oren afzonderlijk.
Tinnitus is overigens niet specifiek gekoppeld aan otosclerose, maar aan slechthorendheid in het algemeen.

Oorzaak

Over de oorzaak van deze otosclerose is niets bekend.

Behandeling

De behandeling bestaat uit een operatie, stapedotomie genaamd.
De operatie heeft tot doel (delen van) de stijgbeugel te vervangen door een zeer kleine prothese (diameter 0,3?0,6 mm). De operatie vindt plaats via de gehoorgang. Eerst maakt de arts de twee pootjes en het kopje van de stijgbeugel van hun voetplaat los. Vervolgens wordt een kleine opening in de voetplaat gemaakt. De arts plaatst de prothese in dit gaatje en verbindt de prothese dan met het lange been van het aambeeld. Deze prothese kan nu de geluidstrillingen weer overbrengen naar het slakkenhuis. Een andere methode om de stijgbeugel te vervangen door een prothese is de Stapedectomie. Hierbij haalt de arts de hele voetplaat weg. Deze uitgebreidere methode wordt echter maar zelden toegepast.