Inhoud

Een buikvliesontsteking is een ontsteking aan het buikvlies. Een buikvliesontsteking wordt ook wel peritonitis genoemd. Het buikvlies bestaat uit een weefsel dat om een aantal organen heen ligt, zoals de maag, darmen, lever, milt en de staart van de alvleesklier. Het hele buikvlies bedraagt bij een volwassen persoon ongeveer 2 vierkante meter aan oppervlakte. Het buikvlies bekleed de binnenkant van de buikholte.

Oorzaak

De oorzaken van een buikvliesontsteking zijn vaak bacteriën. Maar ook chemische prikkels zoals bijvoorbeeld maagsap of darminhoud kan een ontsteking veroorzaken. Verder kan een buikvliesontsteking ook nog ontstaan door letsel na een ongeval. Ook na een operatie kan er letsel ontstaan waardoor er bijvoorbeeld maagsap of darminhoud kan gaan lekken. Bij een blinde darmontsteking komt buikvliesontsteking soms ook voor.

Symptonen

De belangrijkste symptomen van een buikvliesontsteking zijn acute stekende pijn, een zogenaamde "harde buik" (door aanspanning van de spieren in de buikholte om de onderliggende organen te beschermen) en gevoeligheid van het oppervlak van de buik. Vaak beginnen de klachten met algemene buikpijn en wordt de pijn meer lokaal naarmate de ontsteking zich verder ontwikkelt. Ook koorts, misselijkheid en overgeven kunnen vervolgens als belangrijkste symptomen optreden.

Behandeling

Als eerste moet de oorzaak van de buikvliesontsteking worden opgeheven. Dus bij een blindedarmontsteking, zal de blinde darm moeten worden verwijderd. En bij een maagzweer of een darmzweer zal deze behandeld moeten worden. Wanneer dit niet gebeurt, zal de buikvliesontsteking ook blijven bestaan. Bij tuberculose zal deze behandeld moeten worden. Na het opheffen van de oorzaak, zal men vocht toedienen via een infuus, om een shock te voorkomen Ook word er antibiotica gegeven om de ontsteking te stoppen. De antibiotica moet altijd helemaal worden afgemaakt, omdat de ontsteking anders terug kan komen.