Inhoud

Een blaasverzakking is het uitzakken van de blaas door verzwakking van de bekkenbodemspier. Dit kan onder andere ontstaan na een zware bevalling en gaat vaak gepaard met het uitzakken van de voorste vaginawand. Een blaasverzakking houdt in dat de voorwand van de schede, waar de blaas op rust, naar buiten zakt.

Klachten

Een blaasverzakking geeft meestal algemene klachten van ongemak en pijn in het bekken. Je hebt het gevoel dat je blaas niet leeg is na het plassen en je hebt vaker last van een blaasontsteking. Daarnaast heb je pijn in de onderrug en pijn bij het vrijen. Soms ontstaat ook stressincontinentie als het steunweefsel bij de overgang van de blaas naar de urinebuis niet sterk genoeg is.

Oorzaken

De oorzaak is meestal een verslapping van of scheurtje in het steunweefsel van de voorste bekkenbodem. Deze aandoening geeft een gevoel van uitzakking in de vagina en seksueel contact kan pijnlijk zijn. De meest voorkomende oorzaak van een blaasverzakking is een zware bevalling. Dat is namelijk zeer belastend voor het weefsel en de spieren die de blaas ondersteunen. Andere oorzaken zijn bijvoorbeeld het tillen van zware voorwerpen, persen tijdens de stoelgang en chronisch hoesten. Daarnaast hebben vrouwen na de menopauze, door een verminderd oestrogeen niveau, een grotere kans op een blaasverzakking (oestrogeen is een hormoon dat de bekkenbodemspieren helpt om gezond en sterk te blijven).

De behandeling

Een verzakking kan behandeld worden met een pessarium (een kunststof ring) die wordt ingebracht in de vagina om steun te geven, of bekkenfysiotherapie. Als dit niet voldoende helpt, kan een operatie uitkomst bieden. De meeste vrouwen zijn echter al verlost van hun klachten bij de eerst genoemde behandelingen.