Inhoud

Mensen die lijden aan het persistent sexual arousal syndrome (PSAS) voelen zich voortdurend seksueel opgewonden. In 2001 werd het Persistent Sexual Arousal Syndrome voor het eerst beschreven in de medische literatuur. Er is geen Nederlandse benaming voor, letterlijk vertaald is het, het 'syndroom van voortdurende seksuele opwinding'. Het is nog niet helemaal duidelijk of de oorzaak psychisch of lichamelijk is al wijzen steeds meer onderzoeken in de richting van lichamelijke oorzaken: zenuwen, hormonen en bloedvaten.

Tegenwoordig wordt er veelal gesproken over Persistent Genital Arousal Disorder (PGAD) i.p.v. Persistent Sexual Arousal Syndrome en in Nederland tevens van Restless Genital Syndrome (ReGS).

Patiënten met PSAS ervaren een voortdurende genitale opwinding, die niets met gevoelens van liefde of lust te maken heeft. De seksuele opwinding is soms voortdurend aanwezig of komt spontaan meerdere keren per dag op. PSAS komt alleen bij vrouwen voor. Verreweg de meeste patiënten zijn tussen de 40 en 65 jaar oud, al komt het ook voor bij veel jongere of oudere vrouwen.

Het heeft niets te maken met hyperseksualiteit (nymphomanie en satyriasis). PSAS is vrij zeldzaam. Het vermoeden bestaat dat veel patiënten zich uit schaamte niet durven melden bij een arts waardoor er mogelijk sprake is van onderrapportage.

Oorzaken

Er zijn een aantal factoren die van invloed zijn op PSAS:

Medicijnen
Er is door onderzoek aangetoond dat er een relatie bestaat tussen het stoppen met bepaalde antidepressiva en het ontstaan van de aandoening. Het gaat hierbij om de zogenaamde SSRI antidepressiva waar onder andere Prozac en Zoloft onder vallen.

Doorbloeding van de seksuele organen
Bij seksuele opwinding wordt er veel bloed naar het bekkenbodemgebied gestuurd, na bevrediging wordt het bloed weer afgevoerd naar andere delen van het lichaam. Bij vrouwen met PSAS lijkt dit niet te gebeuren waardoor het genitale gebied voortdurend in een staat van opwinding blijft.

Hormonen
Er zijn vrouwen die vlak voor de menstruatie of in het begin van de zwangerschap (wanneer het progesteron gehalte in het bloed hoog is) last krijgen van PSAS. Ook lijken prolactine en oxytocine invloed te hebben.

Een verstoring van de neurosensoren
Als informatie vanuit het lichaam verkeerd wordt doorgegeven aan de hersenen spreken we van een neurosensorische verstoring. Bij het Persistant Sexual Arousal Syndrome lijkt dit ook het geval. De hersenen krijgen in het geval van PSAS voortdurend te horen dat de geslachtorganen in staat van opwinding zijn, terwijl ze dat eigenlijk helemaal niet zijn.

Symptomen

Het syndroom wordt gekenmerkt door een voortdurende, hoogst ongewenste en aanhoudende opdringerige prikkeling van de geslachtsdelen.

De aandoening manifesteert zich als seksuele opwinding, zonder dat er sprake is van de lichamelijke en/of geestelijke stimulie die normaal gesproken voor seksuele opwinding zorgen.

Deze op seksuele opwinding lijkende sensaties, komen niet voort uit seksueel verlangen, noch uit seksuele gedachten of door seksuele handelingen: De aandoening is volkomen non-seksueel.

Behandeling

Er is nog geen oplossing voor de aandoening gevonden.

Patiënten krijgen nu in veel gevallen rustgevende medicijnen waardoor alle gevoelens worden getemperd, maar een echte oplossing is dat niet.

In het geval van een hormonale oorzaak wordt hormoontherapie gegeven dat bij sommige patiënten goed aanslaat.

Een aantal andere behandelingen zoals met o.a. voorgeschreven medicijnen, TENS-behandeling, Osteopathie, acupunctuur en zenuwblokkade hebben, afhankelijk van de oorzaak en persoon in kwestie, goede resultaten behaald.