Inhoud

Een hoefijzernier is een aangeboren afwijking van de nier. Een hoefijzernier ontstaat tijdens de zwangerschap wanneer de foetus zich ontwikkeld. De nieren zijn aan de onderkant samengegroeid en daardoor hebben ze de vorm van een hoefijzer.

Ongeveer 1 op de 300 a 500 mensen wordt geboren met een hoefijzernier. Deze afwijking blijkt vaker voor te komen bij mannen dan bij vrouwen.

Oorzaak

Deze afwijking ontstaat tijdens de zwangerschap, waarbij de beide onderpolen van de nieren met elkaar in contact komen en met elkaar vergroeien. De onderpolen zijn verbonden door middel van een weefselbrug.

Meestal ontdekt men de aandoening bij toeval wanneer tijdens de zwangerschap een echo wordt maakt. Soms is de aandoening onopgemerkt gebleven en beginnen de klachten pas op latere leeftijd. Tot slot kan het gebeuren dat een hoefijzernier helemaal nooit wordt ontdekt, omdat men nooit echte klachten krijgt of omdat de klachten aan een andere aandoening worden toegeschreven.

Symptomen

De volgende symptomen kunnen herkenbaar zijn:

Bij een of meer van deze symptomen, is het altijd aan te raden een huisarts te bezoeken. De symptomen kunnen wijzen op een hoefijzernier, maar natuurlijk ook op veel andere afwijkingen, aandoeningen of ziekten. Het is dus niet gezegd dat bij het optreden van deze symptomen ook sprake is van een hoefijzernier.

Een hoefijzernier is een vervelende aandoening, maar het is geen levensbedreigende aandoening. De werking van de nier kan wel achteruit gaan, waardoor bepaalde klachten ontstaan.

Waar wel op gelet op moet worden, is de verhoogde kans op nierbeschadiging. Dit komt omdat de nier voor de wervelkolom ligt en wat lager dan normaal. Een mens kan met 1 nier leven, maar zonder de nieren wordt het wel een levensbedreigende situatie. Bij hoefijzernieren functioneert meestal 1 nier minder, maar soms komt het voor dat beiden nieren zijn aangedaan.

Behandeling

Soms is een operatie noodzakelijk. Tijdens zo'n operatie wordt de verbindingsbrug doorgesneden. Op deze manier kan de urine weer goed afgevoerd worden.

In sommige gevallen is opereren geen optie of is het niet noodzakelijk. Dan is behandeling vaak gericht op het bestrijden van de pijn. Nierstenen worden wel verwijderd, omdat deze pijn-en plasklachten kunnen veroorzaken. Patiënten zullen regelmatig op controle moeten komen, om te onderzoeken of zich geen nieuwe nierstenen vormen.

Er kunnen makkelijk infecties aan de urinewegen ontstaan. Bij klachten die op een infectie wijzen, kan men daarom beter direct naar de arts gaan. Zo wordt voorkomen dat de infecties groter worden.
Wanneer infecties blijven terug komen en men steeds weer antibiotica moet slikken, is het raadzaam om met de arts te overleggen over andere behandelmogelijkheden zoals een operatie. Meer dan tweemaal per jaar een antibioticakuur is schadelijk voor het lichaam en voor de nieren.